***این متن مربوط به «صوت شماره ۴۳۲: صفحه ۹۱ تا ۹۲» است و اصلاح الفباي توحيد، صفحه‌ 9۲ در آرشیوهای قدیمی با نام‌های «صوت شماره 432: صفحه 91 تا 94» و «صوت شماره 293: صفحه 85 تا 96» نیز ذخیره شده است. 

269- گواهي دادن بايد اين‌گونه باشد.

کتاب دوره میزان‌الحکمة، جلد 6، باب الشهادة فی‌القضا، صفحه‌ 54؛ کتاب کنزالعمال، حدیث 17748، از پیامبر.

«فَلا تَشهَدْ إِلاّ عَلى أَمرٍ يُضِيءُ لَکَ كَضِياءِ هذِهِ الشَمسِ» پیغمبر شما فرمود کسی که می‌رود شهادت می‌دهد در محکمه، گواهی می‌دهد بر یک‌چیزی، باید این‌قدر بر آن موضوع مسلط باشد و همه‌چیز برایش به‌وضوح زیر نظر باشد که مثل این است که خورشید را دیده، گواهی می‌دهد من این خورشید را دیدم. این‌طوری مسائل برایش باز باشد! احتمال ندهد، با احتمالات کسی را اذیت نکند!

270- حکایت غم‌انگیز غیبت

کتاب دوره میزان‌الحکمة، جلد 6، باب الشهادة فی سبیل‌لله، صفحه‌ 74؛ کتاب عیون اخبار‌‌الرضا، جلد 2، صفحه‌ 203، حدیث 5، از امام رضا علیه‌السلام.

«ما مِنّا إِلاّ مَقْتولٌ» امام رضا فرمود که: ما همه، معصومین همه کشته شدند. یعنی این‌قدر حاکمیت دنیا پست است و زمان غیبت خراب است كه بزرگان ما مثل امام رضا و آباء و اجداد و بچه‌هایش هیچ‌کدام عمر طبیعی نکردند و همه را به قتل رساندند!

271- علت نام‌گذاری طبیب

کتاب دوره میزان‌الحکمة، جلد 6، باب‌الطب، صفحه‌ 464؛ کتاب علل‌الشرایع، صفحه‌ 525، حدیث 1، از امام صادق.

«كَانَ يُسَمَّى اَلطَّبِيبُ اَلْمُعَالِج» زمان حضرت موسی بن عمران (پیامبر یهودی‌ها) به دکتر می‌گفتند معالج؛ طبیب نمی‌گفتند. یک روزي حضرت موسی به خدا عرض کرد: «قَالَ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ: يَا رَبِّ مِمَّنِ اَلدَّاءُ» این درد از کجا آمده؟ چه کسی درد به ما می‌دهد؟ چه کسی مرض می‌دهد؟ «قَالَ مِنِّي» خدا فرمود: من می‌دهم! جبر را نگاه کنید! «قَالَ مِمَّنِ اَلدَّوَاءُ» خدایا، خب درد را می‌دهی، دوا را از چه کسی بگیرم؟ موسی به خدا عرض کرد كه این چیست ما را اذیت می‌کند: درد و رنج و غم؟ گفت من دادم! بعد گفتش كه چه‌کار باید بکنيم؟ چه‌جوری علاج کنيم؟ گفت دارویش را هم من می‌دهم! گفت پس چرا مردم دور معالج جمع می‌شوند؟ آن موقع زمان موسی پیامبر یهود به دکتر می‌گفتند معالج. خداوند فرمود که مردم از بوی آن استشمام راحتی می‌کنند. یعنی مثلاً من تجلی می‌کنم در نسخه‌ی آن تا آن (معالج) مردم را شفا بدهد. ازاین‌جهت اسمش شد طبیب كه از طیب می‌آید یعنی خوش‌بو.