(این صوت تجمیع صوت‌هایی است که در دیگر نوشتارهای منتشر شده با عناوین «صوت شماره 70: آخرین جمعه‌ی سال 1390 (1)» و «صوت شماره 70: آخرین جمعه‌ی سال 1390 (2)» نام‌گذاری شده است).
سلام‌علیکم
سال 91 بر همه‌ی شما مبارك باشد! اميدوارم سال خوبي باشد و جبران شود و خداي جبار (كه يكي از معاني جبر جبران‌کننده است) جبرانِ تمام سال‌هاي عمر را بكند كه يك منتظر به‌غیراز اسيري، بلا، محنت و آزردگي چيزي نديد. اميدوارم که از اين جمعه‌ی آخر سال تا نوروز كه چند روز باقيمانده است، خداوند از خشم و غضبش نسبت به ما دور شود و يك ايام خيلي خوبي را كه وعده داده برايمان ترسيم كند. تاكنون که همه‌ی نوروزها براي اسير تله‌های مخوف غيبت روزهاي سخت و سياهي بوده بلكه خداوند به لطفش گردونه را برگرداند! ان‌شاءالله در اين آخرين جمعه‌ی سال به آخر برسد اين حكايت تند و تلخ و تيز غيبت كه هر چه بلا هست بر سر همه‌ی اولياء از درودیوار اين غيبت بود و اگر غيبت نبود هيچ مظلومي در بين درودیوار روزگار آزرده نمی‌شد.
جمعه‌ای است و ياد و نام صاحبش گرامي باد؛ صاحبي كه هم صاحب‌الزمان است، هم صاحب‌الامر است، هم صاحب غيبت است، هم صاحب ولایت است. به اين صاحبتان عرض ادب كنيد و از صميم دل سلامي بگوييد كه نشان‌دهنده‌ی اوج عشقتان به امام ناديده و ناپيدا و بيانگر نهايت اضطرار و اضطرابي كه تبلور دارد در آیه‌ی «أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ»[1] باشد و به استقبال نوروزي می‌روید كه اين نوروز، یوم‌الله است. آنچه می‌خواهم هديه بدهم به همه‌ی شما و در اين نسخه‌ها به دستم رسيده و چشم‌هايمان را نسبت به نوروز باز می‌کند و ديدگاهمان را به اين روز نوين بهاري تغيير می‌دهد و به اصالت اين روز آگاه می‌کند (و بسيار به‌جا است كه اگر در اين ايام هدیه‌ای می‌دهید كارتي، کارت‌پستالی، يادگاري، كادویی می‌دهید اين عنوان را روي آن ثبت كنيد). ان‌شاءالله همان‌طور كه اين نوشته را پيدا كرديم، خداوند منابع حياتي را بر اين مردگان غيبت ارزاني بدارد!
در اين كتاب معجم احاديث امام مهدي، جلد 5، صفحه 333، (که یک چند وقتی است به دستم رسیده و در معرفت امام کنکاش می‌کنیم و آنچه نمی‌دانستیم و از دیدمان پوشیده بوده را پیدا کردیم و یکی از علائم حتمیه‌ی ظهور هم همین است که تعدادی در کره‌ی زمین اگر معرفتشان به حدنصاب برسد، خداوند ظهور را امضا می‌کند و این یافته‌های ما از دل اوراق بهادار معرفت امام می‌تواند بزرگ‌ترین و آخرین نشانه‌ی ظهور باشد).
از امام صادق يك تعريف زيبايي داريم در باب نوروز. حضرت می‌گوید: «مَا مِنْ يَوْمِ نَيْرُوزٍ إِلَّا وَ نَحْنُ نَتَوَقَّعُ فِيهِ الْفَرَجَ». می‌فرماید: تمام نوروزهايي كه در چرخش تاريخ آمده، مواقعي بوده است كه ما انتظار فرج از آن داشتيم (این دیدگاهی که جامعه از نوروز دارد غیرازآن برداشتی است که بزرگان ما داشتند) و بعد توضيح می‌دهد علت این توقع را! به خاطر این‌که نوروز از روزگاران اهل‌بیت است و بعد هم می‌فرماید «حَفِظَتْهُ الْفُرْسُ» اين روز بزرگ را ایرانی‌ها و فارس جماعت حفظ كردند، بزرگ كردند و احترام كردند ولي «ضَيَّعْتُمُوه» عرب‌ها به آن پشت كردند و آن را از دست دادند.
به‌هرحال در اين فاصله‌ی چند روز خدا را بخوانيم و قسم بدهيم و همان‌طور كه بعضي از عرفا اين كار را می‌کنند، اعمال خوبي كه در طول عمرتان داشتيد همه را دسته‌بندي كنيد، الك کنید، سرند کنید و غربال كنيد و آن‌که تهش ماند، آن‌که ديگر بینی و بین‌الله مي‌دانيد كار نيك است، آن یک‌دانه را روي دست در قنوت قرار بدهيد و به خدا بگوييد خدايا، به خاطر اين يك كار هم شده ما را از شر غيبت نجات بده؛ و همچنين همه‌ی بدبختی‌های عمر را در دایره‌ی محاسبه بريزيد و ملاحظه كنيد آن‌که از همه سخت‌تر و جانکاه‌تر و تلخ‌تر بود آن را توی دست بگيريد و بگوييد خدايا، به حق اين بلايي كه آن روز بر سر ما آمد و جگر ما را سوزاند، كانون ما را آتش زد، زندگي ما را تباه كرد، به خاطر تحمل آن مصيبت به حيات غيبت خاتمه بده و ما را رها كن!
اميدوارم كه به‌زودی از شر غيبت راحت بشويد كه غيبت مادر همه‌ی شرها است و زاینده‌ی همه‌ی نکبت‌ها است و خداوند شما را مفتخر كند به ظهور كه ظهورِ همه‌ی خوبی‌ها و خرسندی‌ها و خيرها و خوشحالی‌ها است! همه‌ی شما را به خدا می‌سپارم، در حفظ الهی باشید!
[1] سوره نمل، آیه 62