(این متن مربوط به «صوت شماره ۱۰۷: صفحه ۳۹ تا ۴۰» است و اصلاح الفبای توحید، صفحه 39 در آرشیوهای قدیمی با نام‌های «صوت شماره 252: صفحه 37 تا 44»، «صوت شماره 418: صفحه 39 و 40» و «صوت شماره 495: صفحه 39 و 40» نیز ذخیره شده است که گردآورنده به «صوت شماره ۴۹۵» دسترسی نداشت).
144- چه زندگی با شکوهی:
کتاب معجم احادیث امام مهدی، جلد 5، صفحه 311، از امام صادق. این تعریف می‌کند که در ظهور شما به چه وضع و شکلی زندگی خواهید داشت. می‌گوید: «یُصافِحهُ المؤمنونَ المَلائِکَه». آن‌قدر مرتبه‌ی رعیت و ملت امام عصر در ظهور بالا است و ترقی و پیشرفتشان عجیب است و عظیم است که می‌گوید فرشتگان هم‌خانه می‌شوند با آن‌ها، راحت تردد می‌کنند، مي‌آیند، می‌روند و فرشته‌ای که از نور است تبدیل می‌شود به جسمیت درحالی‌که می‌شود با او مصافحه کرد، روبوسی کرد. «یُصافِحهُ المؤمنونَ المَلائِکَه وَ یوحی إِلَيْهِم» یعنی فرشته‌ای که فقط با انبیاء صحبت می‌کند، راحت با این‌ها حرف می‌زند و اخبار و اسرار بالا را منتقل می‌کند و حرف‌های زمینی‌ها را به بالا می‌برد.
145- ظهور، نوروز است:
کتاب معجم احادیث امام مهدی، جلد 5، صفحه 333، از امام صادق. این بخش خیلی عالی است و به درد الآن می‌خورد! بسیار به‌جا است که انسان نگاهش به نوروز باز شود و موقعیت‌ها را بداند و اگر قرار است که هدیه‌ای توی این ایام داده بشود، کات‌پستالی و کمکی و چیزی، این عنوان رویش نقش پیدا کند. امام صادق فرمود: «مَا مِنْ يَوْمِ نَيْرُوزٍ إِلَّا وَ نَحْنُ نَتَوَقَّعُ فِيهِ الْفَرَجَ» می‌گوید در همه‌ی نوروزهای ایام سال که تجدید می‌شود سالی یک‌بار، ما انتظارمان برای فرج است و توقعمان به ظهور است! برای چی؟ به خاطر این‌که «لَاَنَّهُ مِنْ اَیامِنا» نوروز مربوط به ما خاندان عصمت و طهارت است درحالی‌که تبلیغ می‌کردند این یک فرآورده‌ی مجوسي[1] است و زرتشتی است و مال ایران باستان است و ربطی به خدا ندارد، این رد می‌کند. بعد هم یک‌چیز قشنگ‌تر می‌گوید، می‌گوید که «حَفِظَتْهُ الْفُرْسُ» این در حالی است که فارس‌ها، ایرانی‌ها حفظ کردند این اثر را ولی «ضَيَّعْتُمُوه» ولی عرب‌ها به خاطر لجاجتشان و موضع‌گیری‌شان با پارسیان آن را دور انداختند و به آن پشت کردند.
146- وعده‌گاه ازلی (الهی):
کتاب معجم احادیث امام مهدی، جلد 5، صفحه490، از امام جواد. یکی از اسرار امام عصر را می‌گوید. می‌گوید که: «إِنَّ الْقَائِمَ مِنَ الْمِيعَادِ وَ اللَّهُ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ». امام جواد می‌گوید که یکی از وعده‌گاه‌های مهم خدا قائم است و این‌که در قرآن می‌گوید: «إِنَّ اللَّهَ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ»[2] یعنی مطمئن باشید که خدا به وعده‌اش عمل می‌کند و این آقا را به سمت‌وسوی شما می‌فرستد.
147- ملاک شیعه بودن:
کتاب معجم احادیث امام مهدی، جلد 6، صفحه 63، از امام حسن عسگری. «وَ لاَ يَزَالُ شِيعَتُنَا فِي حُزْنٍ حَتَّى يَظْهَرَ وَلَدِي اَلَّذِي بَشَّرَ بِهِ اَلنَّبِيُّ يَمْلَأُ اَلْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً». اين یک شفایی است، یک دارویی است، یک تسکینی است، یک مخدری است برای همه‌ی آن‌هایی که روزها برایشان سخت می‌گذرد، شب‌ها برایشان سنگین است، و خلاصه زیر پا له شدند. حقیقتی است که امام عصر، امام عسگری می‌گوید: شیعه‌ی واقعی ما، پیرو واقعی ما، طرفدار واقعی خدا، کسی است که در زمان غیبت همیشه محزون است، گرفته است، دردمند است، هیچ‌وقت شاد نیست و شادی هم اگر داشته باشد فقط در حد دهان و زبان و لبش است و هیچ‌وقت دلش راحت نمی‌شود از غصه تا این‌که خداوند ظهور بدهد و ظاهر کند فرزند رسول‌الله را که به‌وسیله‌ی آن دنیا پر از عدل و داد شود. این عدل و دادی که در انتهای نسخه آمده و آن حزن به همدیگر ارتباط دارد؛ یعنی این غم و غصه‌ی یک منتظر به خاطر وفور ظلم و ستم و ازدیاد حق‌کشی‌ها و تبعیض است.
[1] تابعان زرتشت
[2] سوره آل‌عمران، آیه 9