(این متن مربوط به «صوت شماره ۱۰۷: صفحه ۲۹ تا ۳۰» است و اصلاح الفبای توحید، صفحه 29 در آرشیوهای قدیمی با نام‌های «صوت شماره 107: صفحه 27 تا 36» و «صوت شماره 414: صفحه 25 تا 30» نیز ذخیره شده است).
116- پایان عمر این دین:
کتاب درالمنصور، جلد 6، صفحه 59 و کتاب کنزالعمال، جلد 1، صفحه 385؛ که این‌ها همه مأخذش در همان دوره‌ی جامع کتاب معجم احادیث امام مهدی است، از پیامبر است می‌گوید: «وَ إِنَّ الله لَمْ یَخْلُق شیئاً قَطُّ» خداوند چیزی را نیافرید هرگز «اِلَّا جَعَلَ لَهُ مُنْتَهی» مگر این‌که برایش يك انتهایی، یک بن‌بستی، یک پایانی، یک خزانی قرار داد. «وَ إِنَّ هَذَا الدینَ قَدْ تَمَّ» (یکی از اسناد ما است كه نشان مي‌دهد آن دینی که می‌خواهد بیاید خلاف این دین است) پيامبر مي‌گويد اين دين هم یک‌زمانی دارد، یک انتهایی دارد، يك پاياني دارد که به آن می‌رسد؛ یعنی اسلام تا قیامت نیست! اسلام تا ظهور است! با این مستنداتی که داشتیم این دین هم به انتهایش رسیده یا می‌رسد! شاید هم به خاطر همین امیرالمؤمنین فرمودند: به‌زودی اسلام مثل ظرف وارونه می‌شود كه هرچه درونش هست می‌ریزد! خب وقتی در آن چیزی نباشد، ديگر عمرش تمام شده و الا صاحب آن دین که گفته است: «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ»[1] ما حفظ می‌کنیم! چه‌طور جلویش را نگرفته که این ظرف وارونه نشود؟ یا آن پوستین، مثل پوستین گفتند «پوستين را وارونه مردم تنشان می‌کنند»، اسلام آن‌جوری می‌شود!
117- تجلی خدا در مهدی:
کتاب ملاحم ابن طاووس، صفحه 334؛ و کتاب ملحقات احقاق الحق، جلد 29، صفحه 274؛ آن کتاب دوره‌ای جامع کتاب معجم احادیث امام مهدی، از پیامبر است. می‌گوید: «فَإِنْ اَدرَکتُمُوهُ فَبایِعُوهُ» وقتی‌که مهدی را دیدی با او بیعت کنید بدون درنگ، بدون تعلل! «فَاِنَّ المَهدِیُّ فِی الاَرضِ وَ المَهدیُّ فِی السَّماءِ». این یک تعریف مهم و عظیم و تکی شده از امام زمان، می‌خورد به همان آیه: «وَ جاءَ رَبُّکَ»[2] که در زمان حکومت آقا اين‌قدر مردم به خدا نزدیک هستند و خدا به مردم نزدیک، كه همش انگار خدا نشسته بر کرسی حکومتی نه مهدی! حالا اینجا هم آن را تأیید می‌کند. پیغمبر می‌گوید که با این فرزندم بیعت کنید بدون تردید زیرا که یک مهدی در آسمان است یک مهدی در زمین است؛ یعنی چنان شده است ارتباط مهدی با خدا که خدا هم بالا است هم پایین؛ مهدی هم پایین هم بالا است!
[1] سوره حجر، آیه 9
[2] سوره فجر، آیه 22