(این متن مربوط به «صوت شماره ۱۰۵: صفحه ۱۹ تا ۲۰» است و اصلاح الفبای توحید، صفحه 20 در آرشیوهای قدیمی با نام‌های «صوت شماره 105: صفحه 15 تا 20»، «صوت شماره 411: صفحه 19 و 20» و «صوت شماره 491: صفحه 19 تا 22» نیز ذخیره شده است که گردآورنده به «صوت شماره ۴۹۱» دسترسی نداشت).
95- مانع اجابت دعا کیست:
صحیفه سجادیه، صحیفه از دعای بیست و پنجم- «وَ لَا تَمْنَعْنِی الْإِجَابَةَ وَ قَدْ ضَمِنْتَهَا لِی» خیلی‌ها می‌گویند اجابت دعا که نداریم به خاطر لقمه‌ی حرام است، شغل بد است، زمانه‌ی خراب است، نَفْس‌هایمان خراب است، زبان‌هایمان! نه! امام سجاد می‌گوید که: مانع دعا خودت هستی (خود خدا مانع است)! چه کسی قدرت دارد مانع بین نَفْس بنده و خدا بشود؟ «وَ لَا تَحْجُبْ دُعَائِی عَنْکَ وَ قَدْ أَمَرْتَنِی بِهِ» حجاب دعای من نشو درحالی‌که امر کردی من دعا بخوانم، صدایت بزنم، ناله بکنم! پس حجاب، خدا است! حجاب من نیستم، نَفْسم نیست، لباسم نیست، شکلم نیست، فرهنگم نیست، نگاهم نیست بلکه حجاب خدا است!
96- سخت‌گیری در روزی دادن:
صحیفه سجادیه، از دعای بیست و نهم- «اللَّهُمَّ إِنَّکَ ابْتَلَیْتَنَا فِی أَرْزَاقِنَا بِسُوءِ الظَّنِّ» خدایا، تو یقه‌مان را گرفتی، روزی‌مان را بستی، بعد می‌گویی که به من بدگمان نباشید! چون در روایت داریم هر کس به هر ظن و برداشتی که نسبت به خدا دارد، خدا همان‌جور نگاهش مي‌کند؛ اگر حسن‌ظن به خدا داری خدا هم دوستت دارد و اگر سوءظن داری خدا هم از تو بدش می‌آید. اینجا امام آمده رد می‌کند و می‌گوید خودت باعث شدی؛ تو فشار به ما می‌آوری در رزق ما! رزق هم تنها پول نیست، اقتصاد نیست بلکه مجموعه‌ی نیازهای ما، مجموعه‌ی احتیاجات ما و مجموعه‌ی علائق ما است.
97- توابیت و رحیمیت:
صحیفه سجادیه، از دعای سی و یکم- «إنَّکَ أَنْتَ التَّوَّابُ عَلَی الْمُذْنِبِینَ، وَ الرَّحِیمُ لِلْخَاطِئِینَ» می‌گوید: تو بسیار بخشنده‌ای برای گناهکاران. اصلاً تواب برای گناهکار است! من گناه نکنم، (بعضی از عرفا دلیلشان این است) ما گناه نکنیم، خدا چه‌جوری توابیت خودش را نشان بدهد؟ به آدم‌های خوب می‌خواهد نشان بدهد؟ این‌ها که گناهکار نیستند! پس غفاریت و توابیت را باید روی ما نشان بدهد، یعنی ما که گناه می‌کنیم!