75- تأثیرات فقر:
کتاب قصاریه، باب 311- «لِاِبْنِهِ مُحَمَدِ ابْنَ الحَنَفِية»، به پسرش محمد حنفیه فرمود: «یَا بُنَیَّ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکَ الْفَقْرَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنْهُ» پسرم، من از فقر بر تو می‌ترسم! به خدا پناه ببر و ببریم از شر فقر! «فَإِنَّ الْفَقْرَ مَنْقَصَةٌ لِلدِّینِ» فقر باعث ناکامی معنویات می‌شود! «مَدْهَشَةٌ لِلْعَقْلِ» عقل از کار می‌افتد! «دَاعِیَةٌ لِلْمَقْتِ» فقر باعث می‌شود انسان کارهای ناروا و پست و پلید بکند! آن استفاده‌ای که ما می‌کنیم از کلام مولایمان در نهج‌البلاغه این است که این فقری که بارها در فرهنگ اهل‌بیت ازش تعریف شده که: «الْفَقْرُ فَخْرِی» پیغمبر می‌گفت و روش مولا علی فقرگرایی بود و فقر دوستی، ولی اینجا کاملاً موضع‌گیری کرده و نشان‌دهنده‌ی این است که یکی از عذاب‌های الهی بر بشر فقر است، نیاز است، که می‌گوید ماحصل این نیازمندی هم از بین رفتن دیانت است و هم اضمحلال عقل است و هم نابودی زیبایی فطرت!
76- اخبار و احوال این زمانه:
کتاب قصاریه، باب 361- «يَأْتِي عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ لاَ يَبْقَى فِيهِمْ مِنَ اَلْقُرْآنِ إِلاَّ رَسْمُهُ» مولایمان فرمود: به‌زودی می‌رسد جامعه‌ی اسلامی که از قرآن فقط رسمی بماند که معنایش این است که قرآن چهارچوبی در همین خانه‌ها باشد یا در خانه‌های متجددین از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هایشان باشد به یادگار «وَ مِنَ اَلْإِسْلاَمِ إِلاَّ اِسْمُهُ» از اسلام فقط اسمی می‌ماند و محتوا نداشته باشد، محتوایش خالی شده باشد طبق همان سندی که در نهج‌البلاغه مولایمان می‌فرماید: به‌زودی اسلام مثل يك ظرف برمی‌گردد، هر چی داخلش هست می‌ریزد زمین، خالی می‌شود، توخالی می‌شود. این الآن به همان اسلام توخالی اشاره می‌شود که «وَ مِنَ اَلْإِسْلاَمِ إِلاَّ اِسْمُهُ» از اسلام فقط اسمش مانده «وَ مَسَاجِدُهُمْ يَوْمَئِذٍ عَامِرَةٌ مِنَ اَلْبِنَاءِ» مساجدشان خیلی شیک است! اگر بگوییم این حدیث به این زمان نمی‌خورد باید بگوییم که الآن نسبت به 1433 سال گذشته مساجد بهترین، شیک‌ترین، قشنگ‌ترین، دلرباترین وضع ساختمانی را دارند. پس می‌خورد بهش! «وَ مَسَاجِدُهُمْ يَوْمَئِذٍ عَامِرَةٌ مِنَ اَلْبِنَاءِ خَرَابٌ مِنَ اَلْهُدَى» ولی این مساجد خراب شده از هدایت؛ یعنی توی آن هدایت پیدا نمی‌شود؛ یعنی داخل آن دعا اجابت نمی‌شود، نماز بالا نمی‌رود! «سُكَّانُهَا وَ عُمَّارُهَا شرُ أَهْلِ اَلْأَرْضِ» آن‌هایی که سکنه‌ی این مساجد هستند و آن‌هایی که پول خرج می‌کنند، تعمیر می‌کنند، بنا می‌کنند، تماماً بدهای روی زمین هستند! «مِنْهُمْ تَخْرُجُ اَلْفِتْنَةُ» از این‌ها فتنه علیه اسلام و مسلمین بلند می‌شود؛ «وَ إِلَيْهِمْ تَأْوِي اَلْخَطِيئَةُ» این‌ها باعث بدبینی مردم نسبت به خدا می‌شوند. «يَقُولُ اَللَّهُ سُبْحَانَهُ فَبِي حَلَفْتُ لَأَبْعَثَنَّ عَلَى أُولَئِكَ فِتْنَةً تَتْرُكُ اَلْحَلِيمَ فِيهَا حَيْرَانَ» حضرت می‌فرماید: خدا قسم می‌خورد که بر اهل آن زمان چنان فتنه‌ای ایجاد کند که آن‌هایی که خیلی حلیم و بردبار و صبور و شکیبا هستند آن‌ها هم ببُرند.