***این متن مربوط به «صوت شماره ۴۳۴: صفحه ۹۹ تا ۱۰۰» است و اصلاح الفبای توحید، صفحه ۱۰۰ در آرشیوهای قدیمی با نام‌های «صوت شماره 43۴: صفحه 9۹ تا ۱۰۲» و «صوت شماره 294: صفحه 97 تا 116» نیز ذخیره شده است.
289- هر روزمان نوروز باد
کتاب دوره میزان‌الحکمة، جلد 8، باب‌العید، صفحه 311؛ کتاب مَن لایَحْضَرَهُ الفقیه، جلد 3، صفحه 300، حدیث 4073، از امیرالمؤمنین.
«أُتِيَ عَلیٌ بِهَدِيَّةِ النَّيروزِ» یک روزی یک کادو دادند به حضرت علی. «فقال: مِا هذا؟» حضرت گفت این چیست به من دادی؟ «قالُوا: يا أميرَ المُؤمِنينَ، اَليَومُ النَّيروزُ» امروز، نوروز است و ما هم به تو شیرینی دادیم. «فَقالَ: اِصنَعُوا لَنا كُلَّ يَومٍ نَيروزاً» ای کاش همه‌ی روزهای ما نوروز باشد! به‌حساب همان‌که يك نسخه داشتيم كه نوروز فرج و ظهور است[1]، حضرت آرزوي آن روز را داشت و گفت كه: اي كاش هر روز نوروز باشد!
290- بدهکاری و دشمن برابر است
کتاب دوره میزان‌الحکمة، جلد 8، باب‌الاستعاذه، صفحه 317؛ کتاب سنن‌النسائی، جلد 8، صفحه 216، از پیامبر.
«اللّهُمَّ إِنّي أَعوذُ بِكَ مِن غَلَبَةِ الدَّين و غَلَبَةِ العَدُوِّ» در این دعا و نیایش پیغمبر می‌گوید: خدایا، پناه می‌برم به تو از دست بدهکاری و دشمن؛ یعنی بدهکاری این‌قدر سخت است، وام‌داري اين‌قدر مشکل است که مانند دشمن داشتن است!
[1]– به «اصلاح الفبای توحید، صفحه 39، نکته 1۴5» و «صوت 70: آخرین جمعه سال 1390» مراجعه شود.