***این متن مربوط به «صوت شماره ۴۳۰: صفحه ۸۵ تا ۸۶» است و اصلاح الفباي توحيد، صفحه‌ی 85 در آرشیوهای قدیمی با نام‌های «صوت شماره 430: صفحه 85 تا 88»، «صوت شماره 293: صفحه 85 تا 96» و «صوت شماره 526 (1391): صفحه 85» نیز ذخیره شده است که گردآورنده به «صوت شماره ۵۲۶» دسترسی نداشت.
247- رعایت حیات جانداران
کتاب دوره میزان‌الحکمة، جلد 3، باب‌الحیوان، صفحه 275؛ کتاب کنزالعمال، حدیث 39981، از پیامبر.
«نَهی عَنْ قَتْلِ کُلِّ ذی رُوحٍ اِلّا اَنْ یُؤذی» فرمود: مبادا که جانداری را از حیات محروم کنی مگر آن‌که آن جانور تو را آزار بدهد و تهدید زندگی باشد و از خودت دفاع کنی؛ یعنی باید محترم بدانيم حیات همه‌ی ذی‌حیات‌ها را از علف گرفته، از گیاه گرفته، از درخت گرفته تا حیوان تا انسان! ما باید حرمت بدهیم به تمام آن‌هایی که حق حیات دارند!
248- اسلام یعنی خوش‌خلقی
کتاب دوره میزان‌الحکمة، جلد 3، باب الخلق خلق، صفحه 472؛ کتاب کنزالعمال، حدیث 5225، از پیامبر.
«الْاسْلامُ حُسْنُ الْخُلْقِ» می‌گوید که اسلام حُسن خُلق است. الف لام اولی که در اسلام هست، تأکید و تخصیص و تشدید است؛ یعنی حتماً بدانید که اسلام یک رویه‌اش مربوط به خدا است به معنای «الْإِسْلَامُ هُوَ التَّسْلِيمُ» باید تسلیم خدا بود و یک رویه‌اش نسبت به خلق است که آن حسن خلق است؛ یعنی حسن خلق از فروع دین مهم‌تر است!
249- تعریف معنای دنیا
کتاب دوره میزان‌الحکمة، جلد 4، باب‌الدنیا، صفحه 67؛ کتاب علل‌الشرایع، جلد 2، صفحه 1، از امیرالمؤمنین.
«اِنَّما سُمِّیَتِ الدُّنْیا دُنیا لِانَّها اَدْنی مِنْ کُلِّ شَیءٍ» مولای شما علی فرمود كه: علت نام‌گذاری این ظرف زمانی و مکانی که در آن به دنیا آمدیم، زندگی می‌کنیم، از آن می‌رویم، (دنیا) معنایش این است که پست‌ترین چیز، پایین‌ترین حد؛ یعنی خود دنیا به معنای نالایق‌ترین ظرف است! برای همین است که خدا در دنیا خوب‌ها را بیچاره می‌کند و بدها را خوشبخت می‌کند.