***این متن مربوط به «صوت شماره ۲۹۲: صفحه ۷۶ تا ۸۴» است و اصلاح الفبای توحید، صفحه 79 در آرشیوهای قدیمی با نام «صوت شماره 524: صفحه 79» نیز ذخیره شده است که گردآورنده به «صوت شماره ۵۲۴» دسترسی نداشت.
235- آثار اعتباری بداء
کتاب دوره میزان‌الحکمة، جلد 1، باب‌البداء، صفحه 520؛ کتاب بحارالانوار، جلد 4، صفحه 107، حدیث 19، از امام صادق.
بداء که می‌دانی چیست؟ یک تاریخی را می‌گویند مثلاً ظهور در این تاریخ است، همه‌ی شرایط هم جمع شده، فردا آمد و ظهور بی ظهور! باز هم تداوم غیبت! این‌جوری که می‌شود خیلی‌ها پس می‌زنند؛ خیلی‌ها بدبین می‌شوند! می‌گویند ول کن بابا! کجا؟ خبری نیست! اگر آمدنی بود می‌آمد دیگر! چند تا جمعه در عمرت آمده هی گفتند می‌آید، می‌آید؟ کو؟ این هم یک جمعه سرِ همان‌ها (مثل بقیه‌ی جمعه‌ها)! اصلاً جمعه‌ای در کار نیست! امام صادق می‌گوید: «وَ مَا عُبِدَ اَللَّهُ بِشَيْءٍ مِثْلِ اَلْبَدَاءِ». می‌گوید وقتی‌که بداء حاصل می‌شود، تمام سازه‌های فکری تو فرو می‌ریزد، دیگر می‌خواهی قهر کنی با خدا، اگر آنجا قهر نکردی و باز هم گفتی دوستت دارم، می‌خواهمت، باز هم امید دارم، باز هم منتظر هستم، آن لحظه‌ی تو برابر است با عبادتی که همه‌ی عوامل در عبادات کردند! یعنی ارزش آن موقع خیلی زیاد است که خدا سیلی بزند، بگویی دستت درد نکند! زمانه نیشگونت بگیرد، بگویی خیلی ممنون! نبود! مثل عیسی مسیح که سیلی به او زدند، گفت این‌طرف هم اگر دستت درد نمی‌گیرد یکی بزن که لااقل عدالت رعایت بشود.
236- اثرات وضعی جنایات
کتاب دوره میزان‌الحکمة، جلد 1، باب‌البرکة، صفحه 548، از امیرالمؤمنین.
«إِذَا ظَهَرَتِ الجِنایاتُ اِرْتَفَعَتِ البَرَکاتُ» هروقت جنایات زیاد بشود برکات می‌رود. جنایات جمع جنایت است. جنایت هم گناه و عصیانی است پنهانی که یک‌دفعه ظاهر می‌شود. یک‌دفعه یک نفر می‌آید چاقو می‌کند در بدن یکی دیگر؛ یک‌دفعه دزد می‌آید اموال یک نفر را که قفل و بستش کرده می‌برد؛ یا ماشینی که دزدگیر دارد، همه‌چیز دارد، یک‌دفعه می‌رود می‌بیند نیستش. این‌ها جنایت است. وقتی جنایات زیاد شد برکات می‌رود. برکت هم رفته‌ها! برکت در ازدواج است. رفته! ازدواج نباید بگومگو داشته باشد! نباید زن و شوهر دلخوری از هم داشته باشند؛ نباید از هم دلگیر باشند؛ نباید از هم کینه داشته باشند! آیه‌اش را نگاه کن! می‌گوید: «وَ مِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ انْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسکُنُوا»[1] مُسکن است زن برای مرد، مرد برای زن! پس چرا این‌جوری شد؟ چون برکتش رفته است! عبادت برکت است. این عبادت نیست که ما می‌کنیم! عبادت این است که قرآن چهارچوبش را وضع کرده: «إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهی عَنِ الْفَحْشاءِ وَ المُنکَر»[2] نماز حصار ایجاد می‌کند؛ عصمت نسبی می‌دهد که تو دیگر گناه نکنی. [صوت قطع شده است] که بعد از نماز یک گناه دیگر بکند؛ و همچنین همه‌چیز برکتش رفته است. غذا برکتش رفته است؛ می‌خوری، یا مریض می‌شوی یا انرژی ندارد! آب می‌نوشی، ده تا باکتری داخلش هست، ویروس داخلش هست! هوا استنشاق می‌کنی، هوای آلوده! روابط فامیلی، روابط چه‌قدر تأکید شده در صله‌ی ارحام؟ می‌روی، اعصابت خرد می‌شود! همه‌چیز شده بی‌برکت!
[1]– سوره روم، آیه ۲۱
[2]– سوره عنکبوت، آیه ۴۵