***این متن مربوط به «صوت شماره ۴۲۸: صفحه ۷۷ تا ۷۸» است و اصلاح الفبای توحید، صفحه 77 در آرشیوهای قدیمی با نام‌های «صوت شماره 428: صفحه 77 تا 82»، «صوت شماره 292: صفحه 76 تا 84» و «صوت شماره 523: صفحه 77» نیز ذخیره شده است که گردآورنده به «صوت شماره ۵۲۳» دسترسی نداشت.
229- امتی که گریزگاه‌های بسیار دارد.
کتاب کنزالعمال، حدیث 34452، از پیامبر.
«اُمَّتي هذهِ اُمّةٌ مَرْحومةٌ» پیامبر فرمود: که این امتی که در آن هستید (یعنی امت آخرالزمان، امت محمدی) امت مرحومه است؛ یعنی مجموعه‌ای است که مورد ترحم خدای باری‌تعالی قرار گرفته و این ترحم هم در مادیات بايد تجلی کند و هم در معنویات. در مادیات که به خاطر حجاب غیبت به ما نمی‌رسد؛ تبدیل می‌شود به معنویات و مبادله می‌شود در گریز از آن خط‌ونشان‌های تندوتیز خدا و خط قرمز عذاب و دوزخ.
230- به نشانه‌های حاکم بر حق بنگرید.
کتاب نهج‌السعاده، جلد 2، صفحه 49، از مولانا امیرالمؤمنین.
«عَلى أَئِمَةِ الحَقّْ أَنْ يتَأسَّوا بِأضْعَفِ رَعيَتِهِم حالاً في الاَكْلِ وَ اللِباس» می‌گوید که بر امامان بر حق لازم است که همراهی کنند در ظواهر با ضعفا از رعایا! «حالاً في الاَكْلِ وَ اللِباس» یعنی مراعات کنند در خوردن و لباس پوشیدن؛ یعنی سفره‌ای بیندازند که فقیرترین رعیت می‌اندازند؛ لباسی بپوشند که بیچاره‌ترین مردم می‌پوشند. «وَ لا یَتَمَیَّزونَ عَلَیهِم بِشَیءٍ لا یَقدِرونَ عَلَیهِ» متمایز زندگی نکنند در ریخت‌وپاش‌ها، در رفت‌وآمدها؛ جوری که هر بیننده‌ای بتواند تشخیص دهد که این بزرگ است، این بالا است، این دارای تشخص است! «لِیَراهُمُ الفَقیرُ فَیَرضى عَنِ اللّهِ بِما هُوَ فیهِ» می‌گوید که حاکم باید با طبقات پایین از نظر نوع زندگی مماشات کند تا فقرای شهر وقتی او را می‌بینند از خدا بدشان نیاید، از خدا ایراد نگیرند، به خدا اعتراض نکنند که چرا ما را اینجا قرار دادی او را آنجا قرار دادی؟ به ما این سفره را دادی، به او آن سفره را دادی؟ یعنی تبعیض را ایجاد نکنند که در دید خلق نسبت به خدا سوءظن ایجاد نشود. چون همه را در قالب جبر می‌بینند که خدا خواسته برای او، خدا خواسته برای این. «وَ یَراهُمُ الغَنیُ فَیَزدادَ شُكراً و تَواضُعاً». می‌گوید آدم‌های پول‌دار هم در جامعه وقتی‌که نگاه به حاکم می‌کنند (حاکمی که در زیر فقرا زندگی می‌کند) دیگر زیاده‌روی نمی‌کنند، زیاده‌خواهی نمی‌کنند، استپ می‌کنند در خواسته‌هایشان، ترمز می‌کنند در آرزوهایشان. می‌گویند وقتي حاکم پایین‌دستِ ما زندگی می‌کند از نظر همه‌چیز، خب ما دیگر بَسمان است ديگر! چه‌قدر می‌خواهیم! یعنی از نظر تربیتی یک نسخه است که حاکم از آن بالا وقتی‌که رقم می‌زند، هم برای فقرای مردم هم برای اغنیای جامعه هر دو مفید است.
231- حیطه‌ی بخشش الهی را بنگرید
کتاب میزان‌الحکمة، به نقل از کتاب کنزالعمال، صفحه 120؛ کتاب میزان‌الحکمة، جلد 1، صفحه 422، بخش ایمان، از پیامبر.
«قال النبّی» از پیامبر است: «مَا مِنْ عَبْدٍ قَالَ لاَ إِلَهَ إِلَّا اللّهَ ثُمَّ مَاتَ عَلَى ذَلِکَ إِلَّا دَخَلَ الجَنَّةَ وَ إِنْ زَنَى». می‌گوید پیامبر: آن‌قدر ابواب رحمت الهی گسترده است که اگر کسی در زندگی‌اش معتقد به کلمه‌ی طیبه‌ی «لا اله الا الله» (که کلید توحید است) باشد، فقط قبول داشته باشد خدا را در همین حد، می‌گوید او بمیرد وارد بهشت می‌شود. «وَ إِنْ زَنَى» یعنی اگرچه آلوده به معاصی بزرگ باشد! فقط با همین کلام کافی است! یعنی این‌ها را ما طبقه‌بندی می‌کنیم جلوی این‌همه وعده‌ی عذاب خدا که باعث دلسردی و بریدن خلق می‌شود از خدا. در برابر این‌همه مشکلاتی که در این دنیا دارند می‌بینیم که درِ باغ سبزی است و باعث تسکین انسان می‌شود.