(این متن مربوط به «صوت شماره ۱۰۹: صفحه ۵۳ تا ۵۴» است واصلاح الفبای توحید، صفحه 5۳ در آرشیوهای قدیمی با نامهای «صوت شماره 234: صفحه 49 تا 54»، «صوت شماره 422: صفحه 53 تا 58» و «صوت شماره 514: صفحه 53» نیز ذخیره شده است که گردآورنده به «صوت شماره 514» دسترسی نداشت).
178- اجتناب از تجسس
کتاب تحف العقول، صفحه 128؛ کتاب نهج‌البلاغه از مولای عزیزمان در فرمان حکومتی به مالک اشتر (مالک اشتر یکی از کارگزارانش بود در یکی از کشورها. به او یک نامهای داد خیلی زیبا که این سندی است از اسلامی که در غدیر خم بایکوت شد و همان اسلامی که مولای شما در نهج‌البلاغه گفت به‌زودی اسلام مثل ظرف وارونه می‌شود و هرچیزی داخلش هست می‌ریزد. این‌ها چیزهایی بود که در اسلام واقعی بوده و ریخته و الآن نیست).
فرمود در اجتناب از تجسس که: «أَبْعَدَ رَعِيَّتِکَ مِنْکَ وَ أَشْنَأَهُمْ عِنْدَکَ، أَطْلَبُهُمْ لِمَعَائِبِ النَّاسِ». دوروبری‌هایت را نگاه کن، هر کدام که جاسوس یا اهل تجسس است یا این‌که در زندگی مردم وارد شده، سرک می‌کشد و می‌خواهد ناخنک بزند، این‌ها را از خودت دور کن! این‌ها دنبال عیب‌جویی از مردم هستند! «فَإِنَّ فِي النَّاسِ عُيُوباً» شکی نیست که مردم عیب دارند، نقص دارند، ضعف دارند، «الْوَالِي أَحَقُّ مَنْ سَتَرَهَا» ولی وظیفه‌ی حاکم این است که بدی‌ها را نادیده بگیرد، بپوشاند نه این‌که افشا کند، بدتر کند! «فَلاَ تَکْشِفَنَّ عَمَّا غَابَ عَنْکَ مِنْهَا» می‌گوید مبادا این‌که دوروبری‌های کثیف بیایند و چشم‌هایت را نسبت به بدی‌های جامعه باز کنند و تو را به سوءظنِ به رعيت مبتلا کنند! «فَإِنَّمَا عَلَيْکَ تَطْهِيرُ مَا ظَهَرَ لَکَ» وظیفه‌ی تو است که جامعه را پاک کنی نه آلوده‌تر کنی!
179- اشرار جامعه کیست؟
کتاب شرح نهج‌البلاغه، جلد 20، صفحه 269، حدیث 113.
اشرار جامعه کیست؟ این اشرار در هر جامعه‌ای یک تعریفی دارد. هر گروهی، هر دار و دسته‌ای، هر شخصی، یک تعریفی دارد. اشرار کیست؟ مولای شما اشرار را این‌جوری معنا کرده: «الْاَشْرارُ یَتَّبِعُونَ مَساوِی اَلنَّاسِ وَ یَتْرُکونَ مَحاسِنَهُمْ». اشرار آن‌هایی هستند که دنبال آتوگیری از مردم هستند؛ دنبال بدی‌ها هستند و خوبی‌های مردم را نادیده می‌گیرند! «کَمَا یَتَّبِعُ الذُّبابُ الْمَواضِعَ الفاسِدَةَ» می‌گویند این‌ها مثل مگس هستند که گُل را وِل کرده‌اند به نجاست می‌نشینند!