پرسش: [در صوت نیامده است]
پاسخ: قاعدتاً بايد این‌جوری باشد! یک منتظر هر چه بيشتر زمانه فشارش می‌دهد و می‌چزاند او را، بيشتر آه و ناله می‌کند! اين آه و ناله‌ها یک بُعد ظاهري دارد كه آي خدا، اين را نياز دارم، آن را نياز دارم! و یک بُعدش هم آه و ناله‌ی نَفْس است؛ يعني نَفْس هوشيار می‌شود، يعني اينكه از مستي بيرون می‌آید چون انسان وقتي خلق می‌شود دچار حیوانیت می‌شود؛ پنجاه‌درصدِ انسان حیوانیت است و پنجاه‌درصدش هم الهيت است! حیوانیت به خاطر اينكه جو ايجاب می‌کند، الفباي زندگي ايجاب می‌کند، ايجاب می‌کند كه انسان [صوت نامفهوم است ۰۰:۳۷] توی اخبار و احاديث داريم كه خدا بدترين گناهي كه تحمل نمی‌کند ظُلم است؛ يعني اينكه ظلم را بلافاصله جواب می‌دهد، بلافاصله كشيده می‌زند به ظالم ولي ما می‌بینیم این‌طور نيست و ظالم خيلي راحت و خوش و خرم است! اين مظلوم است كه هر چه ناله می‌کند بيشتر از بين می‌رود! بنابراين جاي خوبي هستي، جاي خوشحالي و خوشايندي است كه انسان می‌بیند امروز كه از خواب بيدار شد خدا را یک‌جور دیگر می‌بیند.
ما می‌خواهیم به خدا نزديك بشويم، اصلاً بحث اين نيست كه ما خدا را از روي خشنش ببينيم و به جبر برسیم! بعضی‌ها می‌گویند كه مردم ظرفيت ندارند و می‌بُرند! نه! ما وقتي به جبر رسیدیم خدا را در جباريتش دوست داريم و عشق می‌کنیم باهاش؛ با خودمان هم كنار می‌آییم كه آقا، اين خدا جبار است و این‌جوری خواسته است و فراري هم نمی‌شود كرد از حوزه‌ی حاکمیتش و کم‌کم هم از نظر رواني تسكين پيدا می‌کنیم و هم اينكه با خدا راه می‌آییم. بعد هم اينكه اين خدا می‌بیند كه ما در همه‌ی ابعاد حتي تند و تلخ و تيز دوستش داريم و می‌خواهیمش، آن بيشتر نوازش می‌کند! بله!
پرسش: [در صوت نیامده است]
پاسخ: اگر انسان می‌بیند كه ثبت با سند می‌خواند كه چه‌بهتر! یک‌وقت می‌بینی اين شخص جزء نوادر و بندگان كمياب خدا است كه خداوند او را جزء سُعَدا قرار داده. اگر دقت كنيد توی اين بحث‌هایی که تا حالا آمده و از اين به بعد هم هست، خداوند تقسيم كرده اهل دنيا را به آدم‌های خوشبخت و بدبخت!
خوشبخت به نظر من كسي است كه اول موضوعش همين است كه هر چي از خدا می‌خواهد خدا به او می‌دهد؛ يعني هيچ جايي براي نارضايتي او از خدا باقی نمی‌ماند و آدم بيچاره و گرفتار كسي است كه از خدا كه نزدیک‌ترین كس او است بد می‌بیند؛ يعني بد به معناي فقر، به معناي درد، به معناي غم كه ارسال‌کننده‌ی این‌ها خدا است!
حالا شما وقتی‌که می‌بینی خدا هميشه به تو لطف داشته، اين مربوط به زمان نيست! مربوط به خلقتت است كه خداوند آن‌جوری اراده كرده. وقتي در آن پايه خلق شدي كه راضي هستي از سرنوشتت و می‌بینی كه هر چي می‌خواهی خدا به تو می‌دهد، بعد بايد بروي روي آن قسمت شكر (شكر عملي) كه آنچه را خدا داده به ديگران هم بده تا ديگران هم مثل تو مشمول رحمت الهي بشوند و از اين قافيه و از اين ناحيه محبت خدا به دلشان تزريق بشود![1]
در حفظ الهي، به يادتان هستم، موفق باشيد، خدا كمكتان كند، سالم باشيد ان‌شاءالله! دیگر وقت نشد می‌خواستم یک چند صفحه برایتان بخوانم، دفعه‌ی بعد ان‌شاءالله! خدا نگه‌دار!
[1] تا اینجا در صوت آمده است و دو خط بعدی فقط در سایر نوشتارها موجود است.