پرسش: [در صوت نیامده است]
پاسخ: در اوج ناامیدی انسان انکارِ همه‌چیز را می‌کند و باورداشتش کلاً از بین می‌رود ولی نمی‌شود زندگی کرد بدون اینکه سرسوزنی انسان (اقلاً سرسوزنی) امید نداشته باشد. این است که به خاطر همان سرسوزن یا آن روزنه‌ی کوچکی که برای آینده باز است و انسان را به سمت خودش می‌کشد… قاعده‌اش این است که می‌گویند هر کس اینجا جزء مستضعفین است حتماً میراث‌بر خواهد بود و مستضعف هم کسی است که از همه‌ی حقوق خداداده و مشروع و معقول و معروفش منع شده باشد و به او نداده باشند؛ یا خدا به او نداده و یا خلقش مانع شده باشد؛ بنابراین انسان اگر اندکی هم امید دارد باید باور کند و یقین کند که در آینده صاحب همه‌چیز است.