(این صوت در دیگر نوشتارهای منتشر شده با عنوان «صوت شماره 72: پاروزن‌ها» و «صوت شماره 224: آخرین روز سال 90» نام‌گذاری شده است و هر دو صوت یکسان است).
سلام بر همه‌تان! بر همه‌ی مستضعفين واقعي که به خاطر نشستن در كشتي انتظار همه‌چیزشان را از دست دادند؛ یعنی اگر این کلام را اصلاح كنيم باید بگوييم فضاي حاكم بر غیبت تمام مايملك و امكانات بالفعل و بالقوه‌ي منتظر را مي‌سوزاند! شماها تأسي به امامي كرده‌ايد كه در اين نسخه‌ها خوانديم، آن امام عزيز كسي است كه زنده زنده ارثش را به يغما بردند! ارث امام همان حياتي است كه در غدیرخم ارسال شد از ناحيه‌ی خداوند و ارث ما از آن امام، همان مثلثي است كه در آیه‌ی غدير آمد: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينا»[1]! امروز شاهد پايان سالي هستيم كه در حوزه‌ی غيبت جز نكبت و حیرت هيچ عرضه‌اي بر بندگان خدا نداشت و همچنان مسير استضعاف را بر منتظران تحميل مي‌كرد. همه‌ي گرفتاري‌هاي خصوصي و عمومي شما و ما از تداوم غيبت است! در اين نسخه‌ها خوانديم و ديديم كه سرزمين غيبت سرزمين سوخته است! فضاي غيبت فضاي خالي از بركات است؛ آن بركاتي كه خداوند در خلقت براي انسان منظور كرد: «فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ»[2]، «لقد خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ»[3]، «وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَنِي آدَمَ»[4]! اين فضاي آلوده‌ی غيبت باعث شد تمام آن نزولات مبارك و ميمون و مقدس الهي و سماوي بسوزد، عدل الهي به ما نرسد و آن اسماء و صفات نوازشگری كه اجداد ما به آن‌ها مي‌باليدند و مي‌نازيدند و خدا را قسم می‌دادند به آن‌ها، به ما نرسد!
امروز درد بزرگ من و تو همان زنداني است كه رسول‌الله فرمود: «الدُّنيا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ»! اين سجن هزاران سال است با فقدان امام عصر بنا شده و انسان‌هاي مفلوك و مظلوم و مقهور و گرفتار در آن دست‌وپا مي‌زنند. پدران و مادران ما در كف اين سلول‌هاي نكبت‌بار غيبت جان دادند و چشمشان به در و دروازه‌ي خانه و شهر بود كه چه زماني اين وعده‌هاي الهي اثر مي‌كند! اي خدا، تا كي ما بخوانيم و بشنويم «وَ انْتَظِروا»؟ اين انتظار بر ما سخت است! همان‌طور كه در شکوائیه مي‌گوييم: «صَعُبَ بِنَا الاِنْتِصار» سخت شده است اين انتظاري كه طاقت‌فرسا است! خدايا، بركاتت را نصيب این‌ها كن و عيديِ واقعي به اين‌ها بده و به آن وعده‌هاي كريمانه‌ات تعجيل كن و قبل از تحويل سالِ فردا، تحويل عنايات و الطاف را مقدر كن كه ما فقراي تو هستيم «أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ و اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ»[5]. عيدي ما را بده اي خدا! [صوت قطع شده است]
[1] سوره مائده، آیه 3
[2] سوره مؤمنون، آیه 14
[3] سوره تین، آیه 4
[4] سوره اسراء، آیه 70
[5] سوره فاطر، آیه 15