(این متن مربوط به «صوت شماره ۱۰۷: صفحه ۴۱ تا ۴۲» است و اصلاح الفبای توحید، صفحه 41 در آرشیوهای قدیمی با نام‌های «صوت شماره 252: صفحه 37 تا 44»، «صوت شماره 419: صفحه 41 تا 44»، «صوت شماره 496: صفحه 41 تا 44» و «صوت شماره 497: صفحه 41» نیز ذخیره شده است که گردآورنده به «صوت‌های شماره ۴۹۶ و ۴۹۷» دسترسی نداشت).
150- او همدرد ما است:
دوره‌ی کتاب معجم احادیث امام مهدی، جلد 6، صفحه 375، از دعاهای صاحب‌الزمان. اگر خواستی دعا بخوانی، این را بخوان! این دعا و عریضه و نیایش و درد دل امام عصر است که خیلی شبیه است به آنچه ما داریم؛ یعنی که امام و مأموم باید همدرد باشند، دقیقاً همین است می‌گوید که: «وَ أنْ تُعَجِّلَ خَلاصَنا مِنْ هذِهِ الشِّدَّةِ» خدایا، عجله کن برای رهایی ما از این شداید و مصائب! ببین چه‌قدر حضرت در فشار است که به خدا التماس می‌کند که ما را نجات بده، عجله کن و این‌که خلاص کن. اگر خلاص و شدت را کنار هم بگذارید، نشان می‌دهد که حضرت از ما بیشتر مضطر است چون ما امکانات نداریم و توی غل و زنجیر زمان هستیم ولی حضرت امکانات دارد و دستش و پایش بسته است!
151- چه کسی پیدا می‌شود که ادعا کند تو را صدا زده و تو جوابش را ندادی:
دوره‌ی کتاب معجم احادیث امام مهدی، جلد 6، صفحه 376، از دعاهای صاحب‌الزمان. می‌گوید: «رَبِّ مَنْ ذَا اَلَّذِي دَعَاكَ فَلَمْ تُجِبْهُ». چه کسی پیدا می‌شود که بگوید، ادعا کند كه تو را صدا زده و تو جوابش را ندادی؟ این برای درد دل خودمان خوب است مخصوصاً امروز كه جمعه است، روز آقا است و بخواهیم درد دل کنیم، این را زیاد بخوانیم که خدایا، این نایبت، این خلیفه‌ات، این جانشینت، امام ما می‌گوید که چه کسی سابقه دارد و چه کسی سراغ دارد که تو را صدا کرده و جواب نشنيده؟ خدایا، ما یک عمر صدایت می‌کنیم جواب نمی‌دهی! حتی در زمینه‌ی ظهور این همه گریه می‌کنیم، ناله می‌کنیم، جواب نمی‌دهی! بعد خیلی قشنگ احتجاج می‌کند با نَفْسش در برابر خدا که این هم یک تقویت دعایی است برای ما! می‌گوید: «هَذَا فِرعْونُ وَ اِدِعائِهِ الْرُبوبِیَه» خدایا این فرعون توی تاریخ ثبت شده که ادعای خدایی می‌کرد، پا توی کفش تو می‌کرد، با تو بد بود، شمشیر علیه تو کشیده بود، با این جهت «اَسْتَجِبتَ لَهُ دَعائَهُ کِراماً مَنْک» می‌رفت توی خلوت می‌گفت خدایا غلط کردم، گوه خوردم، ببخش! یک حاجتی داشت، بهش می‌دادی! يك دعا مي‌كرد جواب می‌دادی! چندین بار خدا عذاب فرستاد برای فرعون و دار و دسته‌اش، هی رفت توی خلوت التماس کرد به خدا، خدا عذاب را برگرداند. حالا می‌گوید: خدایا، تو فرعون را ناامید نمی‌کنی، ما را ناامید می‌کنی؟ این‌ها آن ناله‌های جان‌سوزی است که من گفتم، این دعاهایش سوا بشود که ما مستغنی هستیم از دعاهای گذشته، از دعاهای ایام و همین‌ها را باید بخوانیم چون این‌ها تعریف و تفسیر هم دارد در کنارش و بهتر می‌چسبد.
152- وعده و ضمانت خدا:
دوره‌ی کتاب معجم احادیث امام مهدی، جلد 6، صفحه 417، از فقرات زیارت حضرت. این از دعاهایی است که برای آقا می‌خوانیم. «السَّلامُ عَلَیکَ یا وَعدَ اللهِ الَّذی ضَمِنَه» سلام بر آقایی که وعده‌گاه خدا است و ضمانت خدا هم بغلش است. يعني گفته اين را هم برای شما گذاشتم، منجی شما است، مصلح شما است، منتقم است، آبادگر شما است و می‌فرستم و ضامن هم شده که تحت عنوان «انْتَظِرُوا» بفرستد او را.
153- در شأن نزول آیه‌ی «أَمَّنْ يُجیب»:
دوره‌ی کتاب معجم احادیث امام مهدی، جلد 7، صفحه 40، از امام باقر. اين آيه‌ی «أَمَّنْ يُجیب» را که مرتب همه می‌خوانند، حفظ هستند، شأن نزولش را تعریف می‌کند. می‌گوید که: «هُوَ وَ اللَّهِ الْمُضْطَرُّ فِی کِتَابِ اللَّهِ». امام باقر می‌گوید، قسم می‌خورد، این‌قدر مسئله مهم است! به خدا قسم، آن مضطری که در آیه‌ی «أَمَّنْ يُجیب» آمده این آقا است، مهدی موعود است؛ یعنی مضطر واقعی، یعنی از ما گرفتارتر است. ما همه او را صدا می‌زنیم و او خدا را صدا می‌زند. ما خالی از امکانات هستیم و او پر از امکانات است. امکانات باشد و آدم نتواند کاری بکند، خیلی زجرش بیشتر است! انسان غذا داشته باشد و دهانش را دوخته باشند که نتواند بخورد! بعد هم می‌گوید که مصداق «أَمَّنْ يُجیب» ایشان است.