(این متن مربوط به «صوت شماره ۱۰۷: صفحه ۲۷ تا ۲۸» است و اصلاح الفبای توحید، صفحه 27 در آرشیوهای قدیمی با نام‌های «صوت شماره 107: صفحه 27 تا 36»، «صوت شماره 414: صفحه 25 تا 30» و «صوت شماره 501: بخشی از صفحه 27 و 30» نیز ذخیره شده است که گردآورنده به «صوت شماره ۵۰۱» دسترسی نداشت).
112- دین جدید:
از کتاب اِصحاح نقل از کتاب معجم احادیث مهدی، جلد یک (کتاب اصحاح از کتاب عهد قدیم است که در باب ظهور آمده) مستند از پیامبر: «اِسمَعُوا لی یا شَعبی فَإِنَّ الشَّریعَةَ تَصْدُرُ مِنّی». یکی از ویژگی‌هایی که در اسناد و مدارک پیدا کردیم این است که دینِ این آقا از همه‌ی ادیان گذشته پیچیده‌تر و مهم‌تر و فراگیرتر است، همچنان کتابش و قدرتش! یکی از مواردش همین است، می‌گوید که: بشنوید ای ملت من (وقتی آقا می‌آید این پیام را به رعیت و امتش می‌دهد. می‌گوید: بشنوید)«فَإِنَّ الشَّریعَةَ تَصدُرُ مِنّی» شریعت از ناحیه‌ی من صادر می‌شود! همه‌ی شرایع از سوی خدا است ولی در دین آقا، شریعت از طرف آقا است!
113- سلطان جدید:
همچنین سلطانش كه «یَأْتِ بِسُلْطَانٍ جَدید». می‌گوید: «وَ لا تَعُودُ الشَّمسُ نوراً لَکِ فِی النَّهارِ وَ لا یُشرِقُ ضَوءُ القَمَرِ عَلَیکِ لِاَنَّ الرَّبَّ یَکُونُ نورَکِ الاَبَدِیَّ». می‌گوید که این‌قدر اقتدار این آقا زیاد است در حکومتش که دیگر نیاز به روشنایی آفتاب در روز و شعاع ماه در شب نیست! چرا؟ اصلاً می‌گوید: «وَ لا تَعُودُ الشَّمسُ» یعنی اصلاً شمس دیده نمی‌شود در حکومت آقا! نه ماه نه خورشید! به‌جایش چه است؟ «لِاَنَّ الرَّبَّ یَکُونُ نورَکِ الاَبَدِیَّ». برای این‌که مستقیماً از نور خدا، آقا می‌گیرد. نور خدا: «أَللهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ»[1] نور خدا وقتی‌که هست ديگر خورشید و ماه به کار نمی‌آید! یعنی آن نورانیت فراگیر است و تمام نیازهای انسان (که انسان از خورشید چه‌قدر نیازمندی‌هایش را کسب می‌کند) می‌گوید از تولید به مصرف می‌شود در زمان آقا. برای همین است می‌گوید که این‌قدر مهم است حکومتش که «وَ جاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا»[2] آدم خیال می‌کند خدا آمده برای حکومت.
[1] سوره نور، آیه 35
[2] سوره فجر، آیه 22