سلام بر همه‌ی شما که منتظرینِ رحمت و مغفرت و عنایت حق‌تعالی هستید. ان‌شاءالله که در این اولین جمعه‌ی ماه ربیع‌الثانی مورد عطوفت الهی قرار بگیرید و خدای باری‌تعالی دست همه‌تان را بگیرد! خداوند، لطیف و بزرگوار و بخشنده است و دوره‌ی امتحان برای ما بسیار سخت است. خودش هم ما را در کالبد ضعف آفریده که در آیه 28 سوره نساء می‌گوید: «خُلِقَ الْإِنْسانُ ضَعِيفاً» ولی قبل از این‌که سخن از ضعف ما بگوید، از اراده‌ی کریمانه و لطیفانه‌ی خودش می‌گوید که آغاز این آیه است: «يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُخَفِّفَ عَنْكُمْ»!
روز جمعه هم روز گدایی است نزد پادشاه هستی! همه هم فقیر هستیم، همه نیازمند هستیم، همه حاجت داریم، همه در هاله‌ای از احتیاجات گسترده و همه‌جانبه هستیم! لذا این آیه را خطاب به خداوند بخوانید که خدایا، تو فرمودی که ما تخفیف می‌دهیم! این تخفیف یک بعدش در معنویات است (در غفران، در بخشش) که می‌داند ما اگر معصیتی کردیم به خاطر ناتوانی‌مان در برابر شیطان بوده و شیطان اقوا (قوی) بوده است از ما و ما اضعف بودیم از شیطان و این تخفیف در مادیات به نیازهای ما برمی‌گردد! خدایا، تو بی‌نیاز هستی و ما را نیازمند آفریدی. درست متضاد صفات و اسامی خدا در وجود انسان است. خدا غنی است؛ ما فقیر هستیم! خدا صمد است؛ ما توخالی هستیم! خدا کریم است درحالی‌که ما محتاج کرم هستیم! همه‌ی وجودمان تشنه‌ی لطف و عنایت و فرج از عسر است. مهم‌ترین دعاهای امروز این است که از خدا بخواهید که فرج عاجل بدهد!
عاجل یعنی به عجله. در فرهنگِ دینی ما توصیه شده عجله نکنید. می‌گویند: «اَلصَّبرُ مِنَ الرَّحْمان وَ العَجَلَةُ مِنَ الشَّیْطانِ»، «اَلتَّأَنی مِنَ الرَّحْمَان وَ العَجَلَةُ مِنَ الشَّیْطانِ»؛ یعنی کسی که تعجیل می‌کند، به شیطان کمک می‌کند که او را منحرف کند اما تعجیل در ظهور به خاطر این است که اگر عجله در ظهور نشود ما منحرف می‌شویم چون ظرف زمانی غیبت جوری است که انسان را لاینقطع به سمت دوری از خدا می‌کشاند! نیازهای ما وقتی برآورده نمی‌شود به لحاظ ضعف فیزیکی و تکنیکی، ما دور می‌شویم از خدا، ناامید می‌شویم، مأیوس می‌شویم! یأس از خدا بزرگ‌ترین گناه است! یأس یعنی این‌که خدایا، تو کارآمد نیستی، تو ناکارآمد هستی، تو نمی‌توانی خلقی که آفریدی دستش را بگیری درحالی‌که این‌طور نیست! خدا بهترین و مهربان‌ترین دست‌گیری کنندگان است و اقرب به ما است؛ یعنی «وَ نَحْنُ أَقْرَبُ اِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ»[1]؛ یعنی خدا از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است؛ یعنی اگر در دلت ناله کنی، دیگر نیاز نیست که لب‌ها تکان بخورد یا فریاد بزنیم یا کلماتی ادا شود بلکه همین‌قدر که دلت سوخت و با خدا نجوا کردی و اشک جاری شد که خدایا، تو برای امروزِ ما وعده‌ای داده بودی! هزاران جمعه آمد و رفت و صاحب جمعه نیامد! چه شد؟ ما را رها کردی بدون اماممان درحالی‌که مأموم امام می‌خواهد؛ امت، پیشوا می‌خواهد! پیشوای آسمانی که منصوص و منصوب غدیر خم است، مهدی موعود است و ما بدون او این‌گونه بیچاره و بدبخت و درمانده شدیم که دشمن طمع کرد در ما و تصور کرد که ما بی‌صاحب هستیم درحالی‌که صاحب‌الامر داریم، صاحب‌الزمان داریم!
امیدوارم که امروز خداوند گره از کارهایتان باز کند و همه‌ی شما را مشمول عنایات و الطاف خودش قرار بدهد و هرچه زودتر جانشین خودش را که بقیه‌الله نام دارد برای احیای کلمه‌ی توحید بفرستد و «کَلِمَةُ اللَّه هِیَ الْعُلْیا»[2] را بر عرصه‌ی هستی محکم کند و همه‌ی ما را از شر فتنه‌ها و بلاها نجات بدهد!
[1] سوره ق، آیه ۱۶
[2] سوره توبه، آیه ۴۰