سلام‌علیکم
[صوت نامفهوم است] «يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبادِي وَ ادْخُلِي جَنَّتِي»[1]، «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَباً»[2]، «وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیهِ سُلْطاناً»[3].
یک‌بار دیگر بساط حسینی آماده شد و زواران ابی‌عبدالله زیر چادر ایشان برای تجدید بیعت با او جمع شدند و ناله کردید و روضه خواندید و اشک ریختید. از خدا بخواهید که آن‌کسی را که وعده داده در آیه‌ی: «وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیهِ سُلْطاناً» که برای آن کشته، یک سلطانی مقدر کرده که آن آخرین فرزندش است، از خدا بخواهیم آن فرزند موعودِ ابی‌عبدالله خروجش امضاء بشود تا سیاهی‌ها و تاریکی‌ها و گریه‌ها و ناله‌ها و رنج‌ها و غم‌ها و غصه‌ها از زندگی همه‌ی شما دور شود!
در آیه‌ی: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ» خدا می‌گوید که گمان نکنید که حوادث و وقایع همین بود که رقم خورد؛ آثار وضعی و انتقالی دارد که به‌زودی بر شما نمودار می‌شود و این‌که امام حسین چهل منزل از گلوی بریده‌اش این آیه می‌آمد، دلیل بر همین است که ای بینندگان، ای حضار، ای شنوندگانِ مقتل من، ای زن و بچه‌ی اسیر، خیال نکنید که موضوع همین بود که سَر بریده شده و برنامه این است و تمام شد!
در آن چهار آیه‌ی آخر سوره فجر که در ظهر عاشورا وقتی‌که ابی‌عبدالله را سر بریدند و جبرئیل صدا زد: «يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى رَبِّكِ»، همه‌ی ما دعوت شده‌ایم به سمت خدا برویم؛ همه‌ی ما از خدا آمده‌ایم و به سمت او می‌رویم ولی چگونه رفتن مهم است! از خدا بخواهید به‌گونه‌ای نرویم که شرمنده‌ی او باشیم و خجل او باشیم؛ به‌گونه‌ای برویم که باعث سربلندی خودمان و تاریخ معاصر و فرزندانمان و نسل‌های آینده شود!
همه‌ی شما را به خدای بزرگ می‌سپارم و متقاضی این هستم که خداوند زیر نام و یاد و ذکر ابی‌عبدالله حوائجتان را بدهد و دنیایتان را آباد کند! اگر دنیای شما آباد نباشد، شیطان از مسیر نیازمندی‌ها همه‌ی ما و شما را از خدا دور می‌کند و دین خدا را زیر سؤال می‌برد! پس اولویت به دعا برای حل مشکلات اقتصادی و مالی و خانوادگی است!
ابی‌عبدالله طبیب دردها است! خدایا، به‌حق این طبیب عالی‌قدر که بی‌کفن بود و در خون خود غسل شهادت کرد، همه‌ی مشکلات این جمع را (بیماری‌های روحی، جسمی، نفسانی، فکری و همه‌ی این‌ها را) الساعه علاج کن و در روز عاشورا همه‌ی ما را، چشمان بی‌رمقمان را، چشمان بی‌رمق و قیافه‌های زرد و حیرت‌زده‌ی ما را به ظهور و فرج روشن کن و باعث شادکامی دل همه‌ی منتظران باش!
ان‌شاءالله خدا همه‌ی شما را تأیید کند!
[1]– سوره فجر، آیات 27 تا 30
[2]– سوره کهف، آیه 9
[3]– سوره اسراء، آیه 33