ولی خوب مشکلات این‌قدر زیاد است که اگر به‌جای من وتو، مالک، [صوت قطع شده است] هر چند ظاهرش قهرآمیز است و [صوت نامفهوم دقیقه ۰۰:۱۷] هم دشمنانش اذیت می‌کنند. حضرت نیستند اما طبق بعضی از نسخه‌هایی که از قدیم آمده، می‌گویند برعکس در سرشان اذیت می‌کند تا [صوت نامفهوم است] خوابشان ببرد، متوسل می‌شوند به کسانی که آن‌ها باعث نیامدن موعود شدند!
بنابراین از یک‌طرف هم خوشحال می‌شویم که ما کاندید شدیم تا در دیواره‌ی این کشتی انتظار قرار بگیریم و همه‌ی امواج سهمگین به ما بخورد و همه‌ی پوسته‌ها به دریا بیاید. زمان ما را گاز بگیرد و دل‌ها را اضطراب و اشک و آه و ناله قسمت باشد تا حدنصاب وعده‌ی الهی پر بشود!
ان‌شاءالله امیدوارم که این رمضان که در عقبه‌ی العجب بود و این شب‌های قدر که شروع کار بود، این فطری که همراه خدا بود و سپری شد، این هم شب جمعه‌ی آغازین ماه شوال است، خدا رحم کند به مستی و بدمستی ما که ما از بس در فشار روانی هستیم، مست شدیم! همان‌طور که سوره حج است که می‌گوید فشرده می‌شوند لای درودیوار زمان که حالت مست پیدا می‌کنند درحالی‌که نوشیدنی مُسکِر ننوشیده‌اند؛ یعنی از فشار زیاد مست شدند! آدمِ مست هم حالی‌اش نیست؛ گاهی می‌خندد بی‌جهت، گاهی گریه می‌کند با علت، گاهی سما می‌زند بدون این‌که دست نوازشگری را دیده باشد! حالات من و تو هم مشترکاتِ این تراژدی هست [صوت نامفهوم دقیقه ۲:۲۷] که من اینجا بارها تصمیم گرفتم که روزه بگیرم که دیگر نخندم، شوخی نکنم، محل نگذارم، همیشه غم‌انگیز باشم ولی دست خودمان نیست! در فشار بالا انسان کنترل اعصاب و اعضای بدنش را از دست می‌دهد.
به‌هرحال جز این‌که هنوز هم منتظر باشیم راهی نیست! شاید خدایی که ما یک عمری مبلغ رحمانیتش بودیم، تبلیغ می‌کردیم که این خدا از کریم بالاتر است، اکرم است، «إِقْرَأْ وَ رَبُّکَ الاَکْرَم»[1]، همیشه ناز می‌کردیم، افتخار می‌کردیم که یک چنین پشتوانه‌ای داریم، پشتوانه‌ی [صوت نامفهوم است دقیقه ۳:۱۵] خدایی که «أَلا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَ هُوَ الَّطِیفُ»[2]، مبشر این‌ها بودیم و الآن خدا یک روی دیگر سکه‌ی توحید را نشان ما می‌دهد که برایمان کاملاً ناآشنا است و تعجب‌آمیز است و باعث شده که چوپان دروغ‌گو بشویم چون ما پرچمی را که برافراشتیم در امتداد آباء و اجدادمان، پرچمِ عفو و بخشش و بشردوستی خدا بود که [صوت نامفهوم است دقیقه ۳:۴۷] فی‌الفور مهر ابطال بهش می‌خورد! موش آزمایشگاهی هستیم در جباریت خدا، مکر خدا، استهزاء خداوندی خدا و آن نام‌ها و نشانه‌های تند و تلخ و تیز خدا! امید دارم این عقبه‌ی شب جمعه‌ی اول ماه، خدا حال و روزمان را خوب کند! خوب نمی‌شویم مگر به رؤیت [صوت قطع شده است]! امیدوارم که هر چه زودتر خداوند سوغات العجب امسال که [صوت نامفهوم] سال انتظار است را این قرار بدهد که به معشوقت برسی و تجدید حیات کنی! خدانگه‌دار!
[1]– سوره علق، آیه ۳
[2]– سوره ملک، آیه ۱۴